70 год таму Ветка была вызвалена ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Цяпер дату вызвалення адзначаюць тут як Дзень горада. Аднак дзень вызвалення Веткі - 28 верасня - супаў з правядзеннем рэспубліканскіх Дажынак, і таму рэгіянальная свята было перанесена на 5 кастрычніка.

Разгарнулі сваю актыўнасць гэтым суботнім днём на гарадскім стадыёне сельсаветы, прадпрыемствы і арганізацыі з усёй Веткаўшчыны: кожная ўстанова прэзентавала свой непаўторны падворак. Не застаўся ў баку і Веткаўскі музей, арганізаваўшы стараверскі падворак з гарбатай, самаварамі, блінцамі ды іншымі прысмакамі.

Са сцэны, таксама ўсталяванай на стадыёне, даносіліся спевы і музыка, віншаванні са святам, словы гонару за горад, які заснаваны быў далёка не 70 год таму і меў некалі колькасаць насельніцтва большую, чым у Гомелі. А ў нашым стараверскім падворку наглядчыца музея Марыя Рослікава гасцінна запрашала ўсіх пачаставацца блінамі, мёдам, гарбатай… Балазе стараверы, як вядома, дужа любілі гэтую справу.

- Не садзяцца абедаць, пакуль гарбаты не нап'юцца, - распавядае адзін з абарыгенаў каля нашага падворка, прыгадваючы сваё дзяцінства. - Ды ваду не ўсялякую бралі для гэтага, а толькі ў адным калодзезі, бо там лепшая была.

Здавалася, што Марыя Фёдараўна ведае ледзь не ўсіх веткаўчан асабіста. Аднак шмат хто нават са знаёмых чамусьці саромеўся і сціпла адмаўлялўся ад прапановы папіць гарбаты. Вось тады, каб не стаяць дарэмна ды не сумаваць, гаспадыня падворка падклікала вядомага на ўсю Веткаўшчыну хальчанскага гарманіста Емяльяна Бабкова:

- Аўрамыч! Давай "Сямёнаўну"!

Вось так - нясумна і з песнямі - прайшоў гэты дзень для супрацоўнікаў музея. А ўвечары веткаўчан чакаў працяг канцэртнай праграмы і святочны феерверк.